بند اخلمد در 17 كيلومتري جنوب غربي شهر چناران و 5 كيلومتري شمال روستا و آبشار اخلمد قرار دارد. برخي از صاحب نظران بنيان اين سازه را به عهد تيموري و برخي ديگر به دوران صفويه نسبت مي دهند. بند اخلمد بر روي سنگ هاي آهكي دوران دوم زمين شناسي با مصالح سنگ، آجر و ملات ساروج ساخته شده است. طول بند 225 متر و عرض آن در تاج 11 متر و در بستر رودخانه 5/13 متر و ارتفاع آن 12 متر است. اين بند، آب مورد نياز كشاورزي دشت مشهد را تأمين مي نموده و در افزايش آب هاي زيرزميني منطقه نيز مؤثر بوده است.

در شمال غربي شهر پلدختر، در كمركش يكي از دره هاي موازي كوه مهله به نام هفت چشمه، غار شگفت انگيزي وجود دارد كه در گويش محلي آن را كلماكَرَّه مي خوانند. كلما به معناي ماواي كل (بُز كوهي نر) كره karra به درخت انجير بي ثمرگفته مي شود. اين غار، در نتيجه ي عوامل زمين ساختي كوه هاي فرسوده با لايه هاي گچي و آهكي به وجود آمده و از نوع غارهاي آهكي به شمار مي آيد.فضا هاي طبيعي ايجاد شده در غار علاوه بر زيبايي هاي چشم نواز، استالاگميت ها (چكيده ها) استالاگتيت ها (چكنده ها) و آب چال ها، مكان مناسبي براي پناهي برخي از جانوران و همچنين انسان بوده است. راه دسترسي غار به جهت قرار گرفتن دهانه ي آن بر ديواره اي صخره اي و مشرف بودن به دره اي عميق، با دشواري همراه است، و براي ورود به آن، نياز به امكانات فني كوهنوردي است. ارتفاع آن از سطح دريا حدود 1450 متر و طول آن حدود 730 متر است. مساحت فضاي داخلي غار نزديك به 4300 متر مربع است كه از چهار تالار نسبتاً رفيع مرتبط به هم كه به وسيله ي راهروها و دهليزها به يكديگر راه مي يابند تشكيل شده است.طول بزرگترين تالار آن كه مرسوم است حدود 130 متر، عرض آن 30 متر و ارتفاع بيش از 10 متر است. در تالارهاي غار، چكنده و چكيده هايي به چشم مي خورد كه همچون شرابه هاي يك آبشار سنگي و يا پرده هايي چين خورده، درختان سرو، لاله اي واژگون و ده ها منظر زيباي ديگر، چشمان هر بيننده اي را مجذوب خود مي سازند.
تا كنون  درباره ي كشف غار و اشياي منسوب به آن روايت هاي بسياري گفته و با نگاشته شده است. خاطرات آن مرد شكارچي كه نخستين بار در پي شكاري زخمي به اين غار راز آميز راه يافته بود، طلسم دست يافتن به آن را شكست.
در پاييز 1368 شمسي با كشف چند تكه از اشياي نقره اي و يك ماسك طلايي كوچكتر از صورت واقعي انسان كه از چند قاچاقچي به دست آمده بود، دستبرد به اين غار وسعت گرفت  و اين آغازي بود از يك سرقت بزرگ ميراث فرهنگي كه سال هاي بعد از آن به عنوان مجموعه اشياي نقره اي منسوب به كلما كَرّهَ، بار ديگر توجهپژوهشگران، مجموعه داران و متوليان موزه هاي بزرگ دنيا را به شكوه هنر ايران و لرستان جلب نمود.   
در پي بررسي هاي مقدماتي كارشناسان و انجام دو فصل كاوش باستان شناسي در سال هاي 1372 - 1371 شمسي تا حدودي پيشينه ي سكونت در غار مشخص گرديده و با توجه به تنوع سفالينه هاي به دست آمده، آن را مربوط  به دوره ي ايلام نو و برخي نيز آن را به اواخر هخامنشيان نسبت دادند. استنساخ كتيبه هاي حك شده بر روي برخي از اشياي نقره اي، اين گنجينه ي را مربوط به دوره ي ايلام نو و شاهان ساماتي (ساماتوره، سكوتوره) دانسته كه احتمالاً قلمرو فرمانروايي آنها در جنوب لرستان بوده است. تنوع اين اشياء عبارتند از: ريتون ها با پايه پيكرك هاي جانوران شكاري در حال شكار (شير و آهو، عقاب و خرگوش)، گردنبندهاي طلايي با سر شير، دستبند با سر كل و بز، نقاب طلايي، روكش احتمالاً تيردان با نقوش حيوان افسانه اي بالدار و ديگر ظروف متفرقه است. شيوه ي ساخت اين اشياء اغلب به روش چكش كاري و ريخته گري بوده كه قطعات آنها با استفاده از ورق كاري، درزگيري، لحيم كاري، ميخ پرچ به يكديگر متصل شده اند. براي تزيين و زيبايي اشياء از روش هاي قلم كاري، طلاكوب و نصب سنگ هاي قيمتي سنگي، شيشه اي تراش خورده استفاده مي نموده اند. هر چند كه مطالعات آسيب شناسي اشياء نقره اي منسوب به غار، تا حدودي احتمال اصالت اين اشياء را به غار كلماكَرّه نزديك به يقين دانسته، اما هنوز بسياري از ناگفته هاي آن در هاله اي از رمز و راز باقي مانده است.

اين مجموعه به مباشرت يوسف خان گرجي (سپهدار اعظم) هم زمان با احداث نخستين پايه ها و نشانه هاي شهر اراك در زمان فتحعلي شاه قاجار بنا شد. نقشه سلطان آباد (اراك قديم) كه آخرين نمونه شهر سازي ايراني، اسلامي است، به صورت چهار گوش شكل گرفته و در ناحيه شمال غربي آن مقر حكومتي (مجموعه ارگ حكومتي) قرار داشته است. مقر حكومتي توسط ديواري از بدنه شهر جدا مي شد و در اصل در خارج از متن اصلي شهر سلطان آباد قرار داشت. مقر حكومتي يا ارگ حكومتي به عنوان مركز حكومت و محل سكونت حاكم و ديوانيان و برخي نهادهاي حكومتي بود.
از مجموعه عظيم ارگ تا سال ۱۳۴۰ شمسي تنها عمارت نظميه، خانه سپهدار و برج شيشه باقي بوده است. اين مجموعه به سبب اهميت تاريخي، فرهنگي توسط سازمان حفاظت از آثار باستاني در سال ۱۳۵۴ شمسي در فهرست آثار ملي ايران به ثبت رسيد. متأسفانه بر خلاف قانون در سال ۱۳۶۱ شمسي، اين اثر ارزشمند تقريباً به طور كلي تخريب شد و جز پايه ها و قسمتي از زير زمين منزل سپهدار چيزي از اين مجموعه باقي نمانده است.

اين قلعه صخره اي با ارتفاع بيش از سي و پنج متر به صورت شبه جزيره در ساحل درياچه اروميه قرار دارد. در گذشته اين محل يكدر و قرخلار (چهل تن) ناميده مي شد. در سالهاي 1914- 1918 ميلادي شخصي به نام كاظم خان (از ساكنان قوشچي) اين قلعه را جهت دفاع در برابر حمله هاي اسماعيل آقا سيميتقو ساخت. گفته مي شود كه كاظم داشي (البته داشي لقبي بوده كه به اين فرد داده بودند) از مبارزين محلي بر ضد روسها و قواي همراه روسي كه قصد گرفتن منطقه را در جنگ جهاني اول داشتند مردم را به اين جزاير با قايقهايي كه ساخته بود مي برد كه اين جزاير به خاطر قدرداني از اين فرد به نام وي نام گذاري مي گردد.آثار عمارت و ساختمانهاي متعددي از سنگهاي بزرگ و تراشيده در پي و بناي اين قلعه به چشم مي خورد. در اين قلعه تعدادي سنگ قبر از مرمر سفيد و درخشان وجود دارد كه روي انها عباراتي به خط نسخ زيبايي حجاري شده است. در بالاي اين قلعه چاهي به طول و عرض دو و نيم متر و عمق هشت متر ديده مي شود. اين قلعه فقط يك در دارد كه به جاده سنگي باز مي شود. در قرن هفتم هجري قمري به دستور هلاكو خان اين قلعه تجديد بنا شده است.

آبشار زيباي ارتكند و مناطق ييلاقي اطراف آن كه به عنوان منطقه نمونه گردشگري انتخاب شده است در 110 كيلومتري مشهد و 45 كيلومتري كلات واقع شده است و 18 كيلومتر جاده فرعي دارد. كوه ها و دره هاي سرسبز، غارهاي آبي و آبشارهاي بسيار زيبا از مهمترين جاذبه هاي اين منطقه گردشگري است. همچنين به علت داشتن ارتفاعات و ناهمواري هاي طبيعي همواره مورد علاقه كوهنوردان و ورزشكاران نيز بوده است. واژه ارتكند كلمه اي است تركي به معني وسط، چون ميان دو روستاي سررود و باغكند قرار گرفته است به اين نام معروف شده است. اين منطقه از نظر زيبايي و جذابيت در 6 ماهه اول سال پذيراي خيل عظيم گردشگران و دوستداران طبيعت مي باشد و با ايجاد امكاناتي آماده پذيرايي گردشگران است.آدرس:45 كيلومتري شهر كلات - روستاي قلعه نو (كلات نادري)