بند اخلمد در 17 كيلومتري جنوب غربي شهر چناران و 5 كيلومتري شمال روستا و آبشار اخلمد قرار دارد. برخي از صاحب نظران بنيان اين سازه را به عهد تيموري و برخي ديگر به دوران صفويه نسبت مي دهند. بند اخلمد بر روي سنگ هاي آهكي دوران دوم زمين شناسي با مصالح سنگ، آجر و ملات ساروج ساخته شده است. طول بند 225 متر و عرض آن در تاج 11 متر و در بستر رودخانه 5/13 متر و ارتفاع آن 12 متر است. اين بند، آب مورد نياز كشاورزي دشت مشهد را تأمين مي نموده و در افزايش آب هاي زيرزميني منطقه نيز مؤثر بوده است.

امام ‌زاده بي بي‌ بي‌فاطمه كه كودكي خردسال بود در سفري با خواهر خود فاطمه معصومه براي ديدن برادر شان امام رضا همراه بود مورد حمله دشمنان قرار مي ‌گيرند ولي از دست آن ‌ها گريخته و بعد در پي بيماري فوت مي ‌كنند. قدمت اين مقبره به حدود هفتصد سال مي ‌رسد. سنگ مزار او توسط پادشاه وقت آن موقع، شاه طهماسب فرستاده شده ‌است. اين مكان در سال هاي ۱۳۸۱ تا ۱۳۸۵ توسط خانواده حاج علي محسن شاكري بازسازي گشت.

در شمال غربي شهر پلدختر، در كمركش يكي از دره هاي موازي كوه مهله به نام هفت چشمه، غار شگفت انگيزي وجود دارد كه در گويش محلي آن را كلماكَرَّه مي خوانند. كلما به معناي ماواي كل (بُز كوهي نر) كره karra به درخت انجير بي ثمرگفته مي شود. اين غار، در نتيجه ي عوامل زمين ساختي كوه هاي فرسوده با لايه هاي گچي و آهكي به وجود آمده و از نوع غارهاي آهكي به شمار مي آيد.فضا هاي طبيعي ايجاد شده در غار علاوه بر زيبايي هاي چشم نواز، استالاگميت ها (چكيده ها) استالاگتيت ها (چكنده ها) و آب چال ها، مكان مناسبي براي پناهي برخي از جانوران و همچنين انسان بوده است. راه دسترسي غار به جهت قرار گرفتن دهانه ي آن بر ديواره اي صخره اي و مشرف بودن به دره اي عميق، با دشواري همراه است، و براي ورود به آن، نياز به امكانات فني كوهنوردي است. ارتفاع آن از سطح دريا حدود 1450 متر و طول آن حدود 730 متر است. مساحت فضاي داخلي غار نزديك به 4300 متر مربع است كه از چهار تالار نسبتاً رفيع مرتبط به هم كه به وسيله ي راهروها و دهليزها به يكديگر راه مي يابند تشكيل شده است.طول بزرگترين تالار آن كه مرسوم است حدود 130 متر، عرض آن 30 متر و ارتفاع بيش از 10 متر است. در تالارهاي غار، چكنده و چكيده هايي به چشم مي خورد كه همچون شرابه هاي يك آبشار سنگي و يا پرده هايي چين خورده، درختان سرو، لاله اي واژگون و ده ها منظر زيباي ديگر، چشمان هر بيننده اي را مجذوب خود مي سازند.
تا كنون  درباره ي كشف غار و اشياي منسوب به آن روايت هاي بسياري گفته و با نگاشته شده است. خاطرات آن مرد شكارچي كه نخستين بار در پي شكاري زخمي به اين غار راز آميز راه يافته بود، طلسم دست يافتن به آن را شكست.
در پاييز 1368 شمسي با كشف چند تكه از اشياي نقره اي و يك ماسك طلايي كوچكتر از صورت واقعي انسان كه از چند قاچاقچي به دست آمده بود، دستبرد به اين غار وسعت گرفت  و اين آغازي بود از يك سرقت بزرگ ميراث فرهنگي كه سال هاي بعد از آن به عنوان مجموعه اشياي نقره اي منسوب به كلما كَرّهَ، بار ديگر توجهپژوهشگران، مجموعه داران و متوليان موزه هاي بزرگ دنيا را به شكوه هنر ايران و لرستان جلب نمود.   
در پي بررسي هاي مقدماتي كارشناسان و انجام دو فصل كاوش باستان شناسي در سال هاي 1372 - 1371 شمسي تا حدودي پيشينه ي سكونت در غار مشخص گرديده و با توجه به تنوع سفالينه هاي به دست آمده، آن را مربوط  به دوره ي ايلام نو و برخي نيز آن را به اواخر هخامنشيان نسبت دادند. استنساخ كتيبه هاي حك شده بر روي برخي از اشياي نقره اي، اين گنجينه ي را مربوط به دوره ي ايلام نو و شاهان ساماتي (ساماتوره، سكوتوره) دانسته كه احتمالاً قلمرو فرمانروايي آنها در جنوب لرستان بوده است. تنوع اين اشياء عبارتند از: ريتون ها با پايه پيكرك هاي جانوران شكاري در حال شكار (شير و آهو، عقاب و خرگوش)، گردنبندهاي طلايي با سر شير، دستبند با سر كل و بز، نقاب طلايي، روكش احتمالاً تيردان با نقوش حيوان افسانه اي بالدار و ديگر ظروف متفرقه است. شيوه ي ساخت اين اشياء اغلب به روش چكش كاري و ريخته گري بوده كه قطعات آنها با استفاده از ورق كاري، درزگيري، لحيم كاري، ميخ پرچ به يكديگر متصل شده اند. براي تزيين و زيبايي اشياء از روش هاي قلم كاري، طلاكوب و نصب سنگ هاي قيمتي سنگي، شيشه اي تراش خورده استفاده مي نموده اند. هر چند كه مطالعات آسيب شناسي اشياء نقره اي منسوب به غار، تا حدودي احتمال اصالت اين اشياء را به غار كلماكَرّه نزديك به يقين دانسته، اما هنوز بسياري از ناگفته هاي آن در هاله اي از رمز و راز باقي مانده است.